Нэг.***
Би өглөө сурсан зангаар яг 9 цагт ажилдаа ирээд хамгийн дуртай ажил болох имэйлээ шалгаж суулаа. Би уг нь тийм ч томоотой, нямбай хүн биш л дээ. Гэхдээ л хүний итгэлийг алдах, ярьсан яриа, амалсан амлалт, гэрээ зэргийг зөрчих дургүй хүн. Удалгүй ажлынхан маань ч уван цуван орж ирцгээв. Тэдний хувьд ажлаас хоцрох тийм ч их эмээгээд байх зүйл биш. Харин би бүтэн жил ажиллачихаад одоо болтол ажлаас хоцрохоос эмээнэ. Ажлын өдөр эхэлдгээрээ л эхэлж бид ч бүгд өөр өөрсдийн дөрвөлжин хаалтны цаана хувь, хувийнхаа имэйлийг шалган сууцгаав. Бидний энэ дөрвөлжин хаалтнууд бидний хувьд хоёр дахь орон гэр минь байлаа. Хүүхнүүдийнх бол ширээн дээгүүрх нь арай эмх цэгцтэй, хааяа нэг загварын сэтгүүл, элдвийн ном ширээн дээгүүр нь хөглөрнө. За тэгээд хүүхнүүд л болсон хойно нөхөр, хүүхдийнхээ зургийг ширээн дээрээ жаазлаад тавьчихна. Эрчүүдийнх бол цаасанд дараастай, ширээн доорх хогийн саванд нь ч мөн базаж хаясан цаас дүүрсэн байдалтай харагдана. Миний ширээ бусдын ширээг бодвол арай цөөхөн цаасны хог хөглөрч харагдана. Үнэндээ миний сайных ч биш л дээ. Би ээлжийн амралтаа авах гээд амихандаа бүх ажлаа цэгцэлчихээд байгаа нь энэ ухаантай юм. Би олон жил хөдөө, гадаа гадаадын хэрмэл, хэсүүл жуулчдыг дагалдан явсан бөгөөд ийм бичиг цаасны ажилд ороод ердөө л ганц жил болж байгаа юм. Эхэн үедээ надад дөрвөн хананд хашигдан өдөржин суух их хэцүү санагддаг байсан ч удалгүй дасаж бүр өдөр хоногийг компьютерийн ард суулгүйгээр өнгөрөөх нь хэцүү санагддаг болсон байв. Гэсэн ч би хааяа нэг хөдөө хээр газар очиж, эрх дураараа байх, нэг сайхан хээрийн хоол идэж, түүдэг гал асааж суухсан гэж мөрөөсдөг байв.
